Walc angielski to taniec towarzyski, jest odmianą walca.

Prosty rytmicznie, ruchy i obroty świadczą o silnym pokrewieństwie z walcem wiedeńskim, pochodzi z Anglii i po raz pierwszy został wykonany około roku 1910^{[potrzebne źródło]} w Londynie. Takt 3/4, tempo 30 - 31 taktów/min., którego technikę i styl ustalono w Anglii w 1921 roku.^[1]

Jest tańcem swingowym, także metronometrycznym i wirowym. Na początku pierwszego uderzenia tańczy się płasko, pod koniec zaczyna sie akcja unoszenia. W drugim kroku kontynuuje się unoszenie, zaś pod koniec trzeciego opada. Bardzo często nawet pary turniejowe popełniają błąd opadając w pierwszym kroku^{[potrzebne źródło]}. Walc tańczony prawidłowo sprawia wrażenie ruchu łodzi poruszającej się po regularnie wznoszących się i opadających falach. Swym charakterem symbolizuje parę młodych zakochanych ludzi z ufnością myślących o wspólnej przyszłości. Na turniejach tańca towarzyskiego jest tańczony przez pary jako pierwszy z tańców standardowych.

Walc angielski należy do klasycznych tańców turniejowych. Na kryteria oceny sędziowskiej składa się m.in. prawidłowe wykonanie wahadłowego ruchu pary,z różnymi wariantami unoszenia i opadania podczas każdego taktu. Niezwykle istotny jest także sposób trzymania partnerów, który przez cały czas tańczenia nie powinien się zmieniać, zaś sylwetki tancerzy powinny tworzyć subtelne linie. Walc angielski jest tańczony w kontakcie - ciała tancerzy stykają się od bioder aż do mostka partnerki,

Podstawowe figury to - 'natural turn ','szase', wirówka, promenada,telemark.